Leve het shoppen in België

Aan de kleren die de kinderen aan krijgen op de fotoshoots hebben jullie waarschijnlijk al kunnen zien dat ze er hier toch een heel ander (euh, voor ons eerder vreemd en kitcherig) idee op nahouden over mooie (kinder)kledij en mode. En ook al gaan de meisjes in uniform naar school en moet er niet zoveel geshopt worden als we in België gewoon waren, af en toe moet er toch iets worden gekocht.
Je hebt hier de keuze om ofwel gigantisch duur te gaan shoppen in de (meestal Japanese) Department Stores waar ze verschillende brands verkopen (à la Polo Ralph Lauren, Kenzo en dan nog heel wat plaatselijke merken...) ofwel naar een 2m² groot winkeltje te gaan waar de kartonnen dozen op elkaar staan gepropt, en er iedere dag iets anders te vinden is. Hier heel veel prints, blink en kant, niet onmiddellijk waar wij zo gek op zijn!
In deze winkeltjes doen maten er niet zo toe (maw je koopt gewoon wat er is en laat je kind dit dragen of dit nu 4 maten te groot of 2 maten te klein is), ook kleurencombinaties zijn hier niet belangrijk.
Dit betekent dus dat "prijsbewuste" mama's (zoals ik dus!!!) heel goed de "sales" in het oog houden in de Department Stores waar je met een beetje (eigenlijk bedoel ik heel veel) geluk al eens iets kunt vinden.
Zo viel mijn oog vorige week op een truitje dat voor Fien wel leuk zou zijn, originele prijs zo'n 4200 NT$ (komt overeen met een 100€), maar nu aan 20% (In Taipei worden solden omgekeerd aangeduid, dit betekent dat er staat genoteerd welk deel je wel nog moet betalen), ik heel blij en opgewonden aan de verkoopster vragen of ze dit ook hadden in maat 9 of 10 jaar. Hmmm, "solly,solly" gniffel gniffel... Ik had het kunnen weten, zo'n verkoopstertje verstaat geen Engels, ik dan maar proberen in het Chinees yihào "jiu" , "shi"? Een heel erg overrompelde verkoopster voor me... euh... en ineens waren ze met drie!
Een ervan was verkoper en verstond wat Engels, dus ik opnieuw. Oh oh oh, ineens werden zo'n 10 dozen van onder de toog gehaald, werd daarin gerommeld, uitgehaald, terug ingestopt, nog eens opnieuw beginnen, iemand nam de telefoon (er werd mij verteld dat ze de vorige verkoopster van deze afdeling zouden bellen en haar vragen waar bewuste truitje te vinden is), opnieuw veel ooooh en aaaah en af en toe een verlegen glimlachje naar mij.
Hmmm, ik begon al heel erg te twijfelen of ik het truitje nog wel wou, want ook al ben ik een "niet uithuiswerkende mama", mijn tijd is kostbaar!
Het in- en uitladen van dozen ging nog even voort tot er ineens een antwoord kwam...
No No... het truitje bestond niet in die maat, want het werd maar gemaakt tot de maat van 8 jaar (dit konden ze nu blijkbaar afleiden uit wat er op het etiket stond).
Ja, en op zo'n momenten denk je aan de luxe en het gemak van winkelen in ons Belgenland.
Hou jullie klaar (en hou vooral nog iets voor me over) want nog 4 maanden en ik ga mijn schade inhalen!!!