Ons eerste Taiwanese trouwfeest

Toch wel een speciale ervaring zo'n 'Chinese' trouw. En wel wat gek om een avondfeest te hebben op de middag, maar eens in het trouwzalen complex van het Sheraton (in de 'basement'), was het net een echt avondfeest...maar dan enkel het "diner-gedeelte" geen dj, geen dans.

Aan de ingang van de zaal konden we de "salon foto's" van het koppel bewonderen : een boek met wel 80 foto's kan het koppel op verschillende locaties (aan zee, een meer, de bergen, etc.) en verschillende outfits. Diezelfde foto's worden dan gedurende het feest geprojecteerd op een reuzescherm. De outfits worden allemaal gehuurd en het is dan ook een prestigezaak om met zoveel mogelijk outfits in je boek te staan en ook op het feest te verschijnen. Tijdens het diner komt de bruid wel 4 x tevoorschijn met verschillende trouwjurken en aangepaste haartooi.

Er wordt niet gestart met een aperitief, zoals wij dat kennen (jammer!), maar iedereen krijgt een glas fruitsap en na de intrede van het bruidspaar wordt de eerste van de vele (als we goed tellen waren het er 9) gangen geserveerd.

Wij zaten als westerlingen aan een tafel heel dicht bij de eretafel, want blijkbaar waren ze enorm opgezet met onze komst en zelfs Klaus werd door de vader van de bruidegom op het podium verwelkomd, waarna de zaal met toch wel zo'n 280 man klapte voor Klaus zijn komst.

Klaus hier naast Doris, de CEO van KBC Concord, die mij raad had gegeven voor mijn kleed... "avoid white" en, ze verscheen zelf helemaal in het wit?! Toen ik haar erover aansprak zei ze... "no no this is not white,... it is pearl...", bij deze heb ik ook geleerd dat ik me van al die gebruiken en voorschriften niet "te" veel moet aantrekken. En ja... ik heb een passend kleed gevonden maar aangezien ik de fotografe van de dag was, sta ikzelf nergens op de foto, dus is mijn kleed nog niet voor publicatie vatbaar...

Klaus sprak een boodschap in voor op de trouwvideo als herrinnering voor het bruidspaar...

Het menu bestond uit traditionele Taiwanese gerechten... de ene al wat lekkerder dan de andere maar al bij al niet echt ons ding... Sommige gerechten waren ook niet echt makkelijk met chopsticks te eten (wie at ooit al eens een lamsbout met stokjes? Ik wil het je zien doen...).

De desserts werden nog het meest gesmaakt.... vooral voor de kinderen was dit een verademing al moest dit heel vlug gaan, want plots ging het licht aan en was het feest voorbij!